W myśl słów starej, harcerskiej piosenki "Obozowych przeżyć smak (...)", jak co roku zielonogórski hufiec ZHR wybrał się na obozową akcję letnią. Harcerze, swoimi drużynami i gromadą zuchową rozjechali się w lipcu w różne strony naszego województwa. Szczep 31 DH „Wesoła Wiara” im. Andrzeja i Olgi Małkowskich wypoczywał w okolicach Grójca Wielkiego nad Jeziorem Chobienickimm,  na terenie zarządzanym przez Nadleśnictwo Wolsztyn. Obóz ten zgromadził pięć różnych drużyn (z Kiekrza, Konina i Zielonej Góry), które rozbiwszy swoje namioty osobno, ale w pobliżu siebie tworzyły jedno, duże zgrupowanie harcerzy pod wodzą Komendanta, druha Wojciecha Biegały z Poznania.

^{(fot. Jeremi Kasprzak)}

Tradycją jest, że obozy 31 DH „Wesoła Wiara” posiadają swoją przewodnią tematykę (wymyśloną na długo przed rozpoczęciem obozu), która staje się motywem przewodnim nie tylko programu metodycznego, ale też obrzędowości i zdobnictwa obozowego.
W tym roku, 31 Drużyna Harcerek "Róże” wybrała temat "Most do Terabithii", na podstawie książki o tym samym tytule.  Dziewczyny na  początku obozu odkrywały  mapy przodków Terabithii (odkopując kapsuły czasu), w których były plany pionierki i namiotów (infrastruktury obozowej: bramy, zariby oraz urządzeń namiotowych i innych elementów niezbędnych w obozie).

^{(fot. Jeremi Kasprzak)}

Chłopcy, zrzeszeni w 31 Drużynie Harcerzy „Pająki”, jako motyw przewodni obozu wybrali 100 rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Rejon obozu, przed stu laty był świadkiem walk powstańczych i pamięć o męstwie powstańców jest tu szczególnie żywa. Młodzież organizowała ogniska tematyczne, zwiady przyrodnicze, zajęcia z rozpoznawania roślin i śladów zwierząt.

^{(fot. Jeremi Kasprzak)}

Organizowano zajęcia z budowania ognisk - jak wykorzystać do tego wszystko co można odnaleźć w lesie, a do rozpalenia użyć wyłącznie hubki lub krzesiwa. Dzieci budowały szałasy i na całe dnie wychodziły na wędrówki daleko od obozu, gotując i obcując z przyrodą. Nagrodą za taki trud był niepowtarzalny smak samodzielnie ugotowanej, w kociołku nad ogniskiem,  zupy pokrzywowej. Kto nie wierzy, ten nigdy nie spróbował!

^{(fot. Jeremi Kasprzak)}

^{(fot. Jeremi Kasprzak)}

Był też czas na rekreację, naukę poloneza i odrobinę sportu, np. bieg przełajowy oraz mały turniej gry w palanta. Oprócz tego, na dwa dni, harcerze rozjechali się do okolicznych wsi i miasteczek, poznawać historię regionu, miejscowe legendy i zwyczaje.
Na każdym obozie doskonalone są także m.in. umiejętności wiązania węzłów, nauka szyfrów harcerskich oraz tajników łączności (alfabet Morse’a, polowe linie telefoniczne). Dużo czasu w codziennym życiu obozowym zajmują zwykłe, ale bardzo ważne czynności, takie jak: własnoręczne pranie swoich rzeczy, sprzątanie, warty czy obowiązkowa służba w kuchni.

^{(fot. Jeremi Kasprzak)}

Aż trudno uwierzyć, że z radością i niesłabnącym, codziennym entuzjazmem można przeżyć trzy tygodnie w deszczu, słońcu, z obtartą stopą, pęcherzami na rękach – bez telefonu i komputera!